GSM toestellen en "oudere" mensen

Een drietal jaren geleden hadden we mijn ouders een GSM cadeau gedaan zodanig dat ze altijd bereikbaar zouden zijn en dat ze iemand konden opbellen mocht dit nodig zijn. Alhoewel ze al bij de oudere mensen worden gerekend, zijn het toch nog redelijk actieve mensen en zijn ze vooral young at heart. 

De laatste tijd hadden ze dus wel problemen met de batterij van hun GSM toestel, deze moest immers iedere avond opgeladen worden. Ik had hun voorgesteld dat ik voor hen wel een nieuw toestelletje zou kopen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kocht hen dus de Nokia 1600... . Het leek me immers een goed toestel en de prijs was ook heel gunstig. Daarbij zochten ze ook een toestel zonder al teveel toeters of bellen. Ze willen het toestel immers enkel gebruiken om te bellen want om berichtjes te versturen hebben ze een bril nodig en dat vinden ze dan maar weer niets. Imago is zelfs bij deze mensen heel belangrijk. Een brilletje opzetten om de telefoon te gebruiken, staat gelijk aan we worden oudere mensen en die stempel willen ze klaarblijkelijk zo lang mogelijk van zich af houden.

Dus ik was ervan overtuigd dat ik voor hen de beste koop had gedaan. Maar niets was minder waar. Bij thuiskomst bleek al snel dat het kleurenscherm niet voldoende contrast kon geven, ze hebben het dus erg moeilijk om van het scherm te kunnen lezen. Nogmaals een bril opzetten om de GSM te gebruiken vinden ze maar niets.

Verder bleek ook dat het scherm veel te snel uitvalt, ze hebben dus wat meer tijd nodig om de instructies te kunnen lezen. Hieraan gekoppeld was het ontgrendelen van de telefoon, hiervoor moeten dus twee knopjes vlak na elkaar worden ingedrukt. Mijn vader gebruikt zijn wijsvinger om de knopjes in te drukken, wat blijkbaar typisch is voor deze generatie,  en hierdoor is hij blijkbaar ook niet snel genoeg om de GSM te kunnen ontgrendelen.

Een ander probleem waren de te kleine knopjes, Deze knopjes staan immers in twee rijen gegroepeerd i.p.v. vier, hierdoor lijkt het dat bv knopje met het cijfer 1 en met het cijfer 4 slechts een knopje is. Mijn vader drukte dus telkens met zijn dikke vingers twee knopjes tegelijk in met als gevolg dat het toestel verkeerd reageerde.

Ik was dus duidelijk niet de aangewezen persoon om de GSM van mijn ouders aan te kopen, ik ben namelijk niet de gebruiker van het toestel. Ik had ook niet geprobeerd mij even in te beelden hoe zij het toestel zouden ervaren of gebruiken. Een contextueel onderzoek zou hier waarschijnlijk al wat soelaas gebracht kunnen hebben ;-) Maar ja daar hadden we even niet aan gedacht, we waren teveel gedreven door de gunstige prijs en het uitblijven van de vele features.

Maar dit is natuurlijk wel een uitstekende leerschool voor een beginnend usability designer, dit zal mij geen tweede maal overkomen... . Volgende keer neem ik hen wel mee naar de winkel en vraag ik de winkelbediende wel even of ze het toestel even mogen uitproberen.

Misschien even een tip voor Nokia en andere makers van GSM toestellen, kunnen jullie naast de tal van features niet even het beoogde publiek vermelden op de doos? Ik veronderstel dat jullie dit onderzoek zelf toch wel hebben gedaan? Niet?

Tags: UX usability elderly GSM telefoon