Full-time usability designer

Voor die drie mensen die regelmatig mijn blog lezen en zich afvroegen waarom ik de laatste weken niets meer gepost heb. Awel ik ben van team veranderd, ik ben nu full-time usability designer bij het Services Platform Framework van Alcatel-Lucent. Het is eigenlijk een lang verhaal om uit te leggen wat dit team allemaal doet... . Maar ikzelf werk momenteel mee aan een product waarvan ik vooral de usability activiteiten voor mijn rekening neem van zowel de desktop, internet en mobile versie van de applicatie, een hele boterham dus.

Morgen heb ik een eerste brainstorm sessie gepland voor het maken van "assumption personas". I.p.v. je personas te baseren op "echte" data, gaan wij er in eerste instantie maken met veronderstelde data komende van het team zelf. En deze gaan we dan proberen te challengen met "echte" gegevens uit onderzoek.

Als je regelmatig terugkomt, kan je misschien wel de werkwijzen en methoden volgen die ik zal toepassen voor het designen van de toepassing.

Jimability, ik ben begonnen in About face 3, als ik hem uit heb zal ik hem doorgeven dan kan jij je updaten van versie 2. B.t.w. je nieuwe site ziet er leuk uit, heb er wel nog geen expert review op gedaan :-)

DIY mobiel usability lab

Was even op zoek naar een goedkope manier om usability testen te doen met een mobiele telefoon, a.k.a. GSM. Vond deze geweldige post van iemand die met een webcam en een bureaulamp zijn eigen mobiel lab heeft gebouwd.

Hier is het resultaat:

Ziet er niet slecht uit, alhoewel het wel een beetje zwaar lijkt. Dankzij die klem kan je hem wel op een bureau monteren en moet je hem niet echt vasthouden, maar dan valt het mobiele aspect wel een beetje weg.

Ik ga eens kijken of ik thuis wat ouwe rommel kan vinden waarmee ik zelf een dergelijk mobiel lab in elkaar zou kunnen flansen.

DIY gotomobile’s mobile cam | gotomobile

Tags: usability mobiel DIY

Google en de opensource mentaliteit

Net een interessante blog post gelezen van Google waar ikzelf al jaren van droom... . Het gaat dus om een werknemer van Google die toen hij er begon te werken tegen een collega kloeg over een aantal dingen in Gmail. Die collega verwees hem naar een document waar in beschreven stond hoe hij de broncode op zijn werkstation kon krijgen en aldus de mogelijkheid had om deze aan te passen. Hij moest de veranderingen enkel nog sturen naar de Gmail ingenieurs die het goedkeurden en een week later stonden zijn aanpassingen online.

Ik herinner me nog een drietal jaren terug toen ik nog fulltime programmeur was, werd er tijdens een teammeeting door de teamlead de vraag gesteld hoe we het developmentproces zouden kunnen verbeteren. Was toen al enkele jaren actief als opensource programmeur bij het Expresso Framework en de manier van werken sprak mij enorm aan. Ik trachtte het team toen te overhalen op een dergelijke manier te gaan werken waarbij een geprioriseerde todo lijst werd voorgelegd en de ontwikkelaars zouden kunnen kiezen welke dingen hen het meest interesseerden en deze dan ook zouden ontwikkelen. Het team was destijds in twee projectteams verdeeld en ik wilde het mogelijk maken om over deze projecten heen te kunnen werken en de programmeurs zelf die dingen te laten ontwikkelen waarvoor ze zich het meeste interesseerden. Maar helaas vond mijn chef dat niet zo een goed idee en werd het maar afgewimpeld als niet interessant.

Maar toen ik deze post van Google las, moest ik er onmiddellijk weer aandenken... . Denk ook wel dat deze manier van denken de developers meer motiveert omdat ze de problemen kunnen oplossen die hen het meeste interesseren.

Let wel, nu ik het petje van usability designer draag, heb ik er ook wel mijn vragen bij. Indien het een geprioseerde lijst is van dingen die geimplementeerd moeten worden, bepaalt aan de hand van user research, heb ik er geen enkel probleem mee. Maar uit het artikel leek het mij wel meer dat die ontwikkelaar vooral de programma's wilde aanpassen voor zijn eigen noden... . Als developer sta je er meestal niet bijstil dat je niet dezelfde noden hebt als de "echte" gebruikers van het product. Maar Google kennende, zij investeren toch ook enorm veel in user research en usability dus ik veronderstel dus wel dat ze de veranderingen ook afgecheckt hebben tegen de "echte" user requirements.

Al bij al, ik vind het een manier van werken waar ik als developer enorm zou van kunnen genieten en als het dan nog zoveel mogelijk volgens de regels van interaction design kan verlopen, ben ik er helemaal voor te vinden.

Low-cost usability testing

Interessant artikel op de UPA website over hoe we op een goedkope manier een usability test kunnen uitvoeren. De ingredienten zijn: laptop, toetsenbord, extra beeldscherm, een videocamera en natuurlijk een geschikte gebruiker... . Door het "goed" plaatsen van deze verschillende elementen (zie figuur) kan men zowel de gebruiker filmen evenals het beeldscherm zodanig dat we kunnen volgen wat de gebruiker doet en wat zijn reacties zijn op bepaalde taken of taakonderdelen.



Een elegante en goedkope oplossing die we zeker in een van onze usability testen eens moeten uitproberen.

Web formulieren, verplichte velden, consistentie en usability

Iedereen kent ze wel de formulieren op het web die we moeten invullen wanneer we iets van een webwinkel kopen of ons registreren voor een of andere dienst. Alhoewel deze formulieren sinds mensenheugnis worden gebruikt, kunnen ze toch nog altijd veel frustraties oproepen bij de gebruiker. Ik denk dat sommigen of misschien zelfs de meesten onder jullie al met zulke slecht werkende formulieren geconfronteerd geweest zijn. Formulieren die maar niet aanvaard worden omdat ze door ONS de gebruiker niet goed ingevuld zijn, het is weeral de fout van de gebruiker. Je kent het wel: velden die we zogezegd vergeten in te vullen hebben, velden die we met het verkeerde formaat hebben ingevuld en ga zo maar door... .

Voor een aantal van deze problemen hebben de meeste van de ontwerpers toch al een oplossing aangeboden door het aanleveren van keuzevelden, drop-downvelden en de asterisk, het sterretje (*) voor de verplicht in te vullen velden. Deze oplossingen kunnen dus al heel wat van onze frustraties de wereld uit helpen.

Voor een project hadden we besloten om personas te maken en waren we op zoek gegaan naar een geschikte voornaam. Hierdoor kwamen we terecht op de website van Kind & Gezin, meer bepaald op het gedeelte waar ouders geholpen kunnen worden om een leuke voornaam te zoeken voor hun kindje. Om te zoeken krijg je dus een formulier voorgeschoteld waarvan we een gedeelte hieronder afbeelden.



Op het eerste zicht is er niets mis met dit formulier, je krijgt keuze mogelijkheden voorgeschoteld, dorp-downvelden die je keuze moeten vergemakkelijken en asterisken... . Lijkt allemaal in orde dus, buiten het feit dat die asterisken NIET worden gebruikt voor de verplicht in te vullen velden, maar de asterisk geeft in dit formulier aan dat het veld niet ingevuld moet worden wat dus op het eerste zicht tot verwarring kan leiden. Hadden ze hier niet beter de asterisk weggelaten omdat de velden toch niet verplicht zijn en zo het normale gedrag van een web formulier gevolgd? Misschien was het beter geweest de invoervelden te laten voorfgaan door een vraag waardoor het duidelijk zou zijn dat het veld niet verplicht is om in te vullen zodanig dat het formulier tenminste cosistent zou zijn met de rest van de formulieren op het WWW?!

Misschien moeten we eens nadenken hoe we dit formulier kunnen verbeteren en consistent houden met de rest van het Web. Alle suggesties zijn welkom :-)

Een gerelateerd artikel dat de moeite waard is: Formulieren vragen meer aandacht (DdUX).

GSM toestellen en "oudere" mensen

Een drietal jaren geleden hadden we mijn ouders een GSM cadeau gedaan zodanig dat ze altijd bereikbaar zouden zijn en dat ze iemand konden opbellen mocht dit nodig zijn. Alhoewel ze al bij de oudere mensen worden gerekend, zijn het toch nog redelijk actieve mensen en zijn ze vooral young at heart. 

De laatste tijd hadden ze dus wel problemen met de batterij van hun GSM toestel, deze moest immers iedere avond opgeladen worden. Ik had hun voorgesteld dat ik voor hen wel een nieuw toestelletje zou kopen. Zo gezegd zo gedaan. Ik kocht hen dus de Nokia 1600... . Het leek me immers een goed toestel en de prijs was ook heel gunstig. Daarbij zochten ze ook een toestel zonder al teveel toeters of bellen. Ze willen het toestel immers enkel gebruiken om te bellen want om berichtjes te versturen hebben ze een bril nodig en dat vinden ze dan maar weer niets. Imago is zelfs bij deze mensen heel belangrijk. Een brilletje opzetten om de telefoon te gebruiken, staat gelijk aan we worden oudere mensen en die stempel willen ze klaarblijkelijk zo lang mogelijk van zich af houden.

Dus ik was ervan overtuigd dat ik voor hen de beste koop had gedaan. Maar niets was minder waar. Bij thuiskomst bleek al snel dat het kleurenscherm niet voldoende contrast kon geven, ze hebben het dus erg moeilijk om van het scherm te kunnen lezen. Nogmaals een bril opzetten om de GSM te gebruiken vinden ze maar niets.

Verder bleek ook dat het scherm veel te snel uitvalt, ze hebben dus wat meer tijd nodig om de instructies te kunnen lezen. Hieraan gekoppeld was het ontgrendelen van de telefoon, hiervoor moeten dus twee knopjes vlak na elkaar worden ingedrukt. Mijn vader gebruikt zijn wijsvinger om de knopjes in te drukken, wat blijkbaar typisch is voor deze generatie,  en hierdoor is hij blijkbaar ook niet snel genoeg om de GSM te kunnen ontgrendelen.

Een ander probleem waren de te kleine knopjes, Deze knopjes staan immers in twee rijen gegroepeerd i.p.v. vier, hierdoor lijkt het dat bv knopje met het cijfer 1 en met het cijfer 4 slechts een knopje is. Mijn vader drukte dus telkens met zijn dikke vingers twee knopjes tegelijk in met als gevolg dat het toestel verkeerd reageerde.

Ik was dus duidelijk niet de aangewezen persoon om de GSM van mijn ouders aan te kopen, ik ben namelijk niet de gebruiker van het toestel. Ik had ook niet geprobeerd mij even in te beelden hoe zij het toestel zouden ervaren of gebruiken. Een contextueel onderzoek zou hier waarschijnlijk al wat soelaas gebracht kunnen hebben ;-) Maar ja daar hadden we even niet aan gedacht, we waren teveel gedreven door de gunstige prijs en het uitblijven van de vele features.

Maar dit is natuurlijk wel een uitstekende leerschool voor een beginnend usability designer, dit zal mij geen tweede maal overkomen... . Volgende keer neem ik hen wel mee naar de winkel en vraag ik de winkelbediende wel even of ze het toestel even mogen uitproberen.

Misschien even een tip voor Nokia en andere makers van GSM toestellen, kunnen jullie naast de tal van features niet even het beoogde publiek vermelden op de doos? Ik veronderstel dat jullie dit onderzoek zelf toch wel hebben gedaan? Niet?

Tags: UX usability elderly GSM telefoon